Oefencross Grote Prijs Julien Schots op 7 december 2025
Ik heb de coach beloofd een verslag te schrijven over de laatste oefencross van 2025. Ik heb ook van de eerste cross van 2025 verslag uitgebracht, zo is de cirkel rond. En dat is uiteindelijk toch waar het bij lopers om draait, die rondjes. Mijn taak is nu volbracht. Ik kan mezelf hiervoor op de borst kloppen en met een warm hart de laatste dagen van 2025 beleven.
Het was weeral een mooi oefencross jaar. Er was heroïek, gezelligheid, leuke sfeer, vrij veel opkomst,… Kortom: bijna perfect. Bijna. Niet helemaal. We missen iets. Eva sloeg na de cross de nagel op de kop: “Het was een toffe cross, maar we missen de verslagen van Erwin”. En zo is het. Vroeger was het na de cross uitkijken naar het verslag van Erwin. Het lijkt al eeuwen geleden. Sindsdien is het op onze kinnen kloppen. Dus bij deze, Erwin, een warme oproep aan jou! Schiet terug in uw pen!
Ik probeer het ook wel, maar het is gewoon een ander level. Ik ben niet zoals Erwin een tovenaar met woorden, die met een bijna tedere beheersing zinnen opbouwt als kathedralen van klank en betekenis, en verhalen laat groeien die zich langzaam ontvouwen als nachtelijke bloemen die alleen bloeien voor wie echt durft te luisteren. Mijn woorden rollen niet als warme golven door de ruimte, rijk aan kleur, geur en herinnering, terwijl ze een tapijt weven van beelden waarin elke draad een emotie draagt, trillend van leven, bevrijd uit hun gewone grenzen en met sierlijke buigingen de ruimte in wervelend waar ze dansen en de lezer niet langer toeschouwer blijft maar een deel wordt van het wonder dat ze scheppen.
Maar als het allemaal wat platter en banaler mag zijn, met wat meer van die ongemakkelijke onnozele grapjes, dan trek ik wel mijn plan. Here we go: Het was zowat de warmste december oefencross ooit. Warm genoeg voor de mannen om hun jingle-balls in korte shorten te steken. Tussen al dat vrouwelijk schoon, als je goed luisterde, hoorde je hun klokjes klingen. We vierden de grote prijs Julien Schots. Een editie die voor de organisator P. Kools Enterprises, belangrijk genoeg was om hun CEO in eigen persoon erop af te sturen. Piet Kools himself gaf het startschot. Piet probeerde met zijn charmes, net voor de start, nog enkele passerende loopsters warm te doen krijgen om mee te lopen. Dat warm doen krijgen is Piet zeker gelukt, je zag ze twijfelen. Maar mannen als Piet, die bij hun geboorte in een vat vol met charmes zijn gevallen, beseffen dat ze voorzichtig moeten zijn met hun krachten en aldus drong Piet niet aan. Hij ziet ze wel terug in hun dromen.
Je had de trailschoen lopers en de gewone loopschoenen lopers. Ik durf me er niet over uit te spreken wie de juiste keuze nam. (het waren zeker de trailrunners) Sijmen, de snelste van de groep, kreeg een nieuw boekje om te noteren. Tuur en Seth werden tweede en derde. Nele werd eerste vrouw. Rest me nog enkel iedereen ook in 2026 veel warmte en liefde toe te wensen!
Kling-klokjes-klingelingeling, En vooral, Jingle bells!!
Uw kapoen Wim